Ameryka to wspaniały kraj, tylko nie choruj

Znajomym urodziły się trojaczki. Zdrowa trojka dzieci i pełnia szczęście rodziców … do momentu kiedy szpital nie wystawił im rachunku na … jeden milion dolarów.
„Jakbym wiedział ile to będzie kosztować to zostawiłbym jedno dziecko w szpitalu” – żartował ojciec trojki. Przypadek skrajny, oczywiście, ale amerykański system ubezpieczeń zdrowotnych jest absolutnym koszmarem.

Większość osób słyszała o problemach ludzi, którzy nie mają ubezpieczeń. Jak i o tym, ze leczenie w Stanach jest tak drogie, że po wyjściu ze szpitala pacjenci popadają w długi.
Ale mało osób wie, ze nawet osoby, które mają ubezpieczenie muszą borykać się z niewyobrażalną wręcz machiną biurokracji i głupoty.

W „normalnym” kraju jak dostajesz rachunek od lekarza to go płacisz i tyle. W Stanach jak dostajesz rachunek od lekarza to zaczyna się cała lawina analiz i biurokracji. Po każdej wizycie dostajesz przynajmniej 3 zaświadczenia/rachunki:

• Pierwszy rachunek od lekarza z kosztem wizyty / zabiegu
• Drugi rachunek od ubezpieczyciela z analizą ile ich zdaniem powinien kosztować zabieg, i ile oni pokryją
• Trzeci rachunek znowu od lekarza z sumą, którą musisz ostatecznie zapłacić.

Liczba zaświadczeń i ich kolejność zależy od ubezpieczyciela.
W przypadku zabiegu / wizyty w szpitalu ubezpieczyciel analizuje koszty przedstawione na rachunku i płaci część rachunku. Następnie lekarz wysyła pozostałą niezapłaconą część rachunku do pacjenta. Następnie pacjent musi przeanalizować koszty bo z reguły są zawyżone. Jeżeli są zawyżone to trwają negocjacje ze szpitalem. W końcu udaje się drogą negocjacji ustalić określoną kwotę.

W ubiegłym roku na wakacjach przerwałam ścięgno w kciuku. Okazało się ze jest potrzebna operacja i całkowite znieczulenie. Po wizycie w szpitalu dostałam 20 rożnych rachunków na łączną kwotę 7,000 dolarów. Ceny były maksymalnie wywindowane, przykładowo 20 dolarów za chusteczki. Ubezpieczyciel “obciął” 30 procent całkowitych wydatków i opłacił resztę.
Ubezpieczenie pokryło prawie wszystko z wyjątkiem kosztow całkowitego znieczulenia. Kwestionując konieczność tego zabiegu. Rozpoczęliśmy negocjacje ze szpitalem. Udało się uzyskać 50% początkowej ceny i zapłaciliśmy jakieś 1,000 dolarów.

Ja byłam tak przerażona i liczbą i wysokością rachunków, ze myślałam ze zatrudnię kogoś tylko do radzenia sobie z tą papierkową robotą. Na szczęście mój mąż zajął się rachunkami. Ale co się dzieje z osobami samotnymi i chorymi?

Największą paranoją jest to, ze szpitale wiedząc ze ubezpieczyciel będzie „negocjował ceny” zawyżają je. Ubezpieczyciele wiedząc ze szpitale zawyżają ceny obcinają je jeszcze bardziej. I tak wygląda błędne koło amerykańskiego systemu ubezpieczeń zdrowotnych.

Po stronie szpitali i ubezpieczycieli rośnie liczba osób, które zajmują się tylko rachunkami co w konsekwencji powoduje jeszcze wyższe koszty usług. Bo przecież ktoś musi płacić pensje osób od księgowości:)

Często zadajecie pytania czy osoby w Stanach żyją bez ubezpieczenia? Odpowiedz brzmi tak. Ubezpieczenia pracownikom zapewniają pracodawcy. Jeżeli ktoś nie jest zatrudniony na cały etat, bądź jego firma nie ma dobrego ubezpieczenia to musi korzystać z ubezpieczenia indywidualnego.
Koszt?
Astronomiczny.

Koszt ubezpieczenie indywidualnego dla dwojga młodych osób to około 15-18 tys dolarów rocznie (tyle wynosi w Nowym Jorku). Dlatego tez dużo osób nie ma ubezpieczeń.

Skąd więc tyle protestów przeciwko ObamaCare, które wydaje się najrozsądniejszym rozwiązaniem? Przynajmniej dla mnie jest optymalne, porównując nawet nasze (polskie), nie najlepsze przecież ubezpieczenia. Nawet nasze polskie ubezpieczenia sa jednak bardziej efektywne.

Jest to jednak niezgodne z amerykańską mentalnością. 40 proc. Amerykanów jest przeciwko pomysłowi wprowadzenia obowiązkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Uważają, że państwo nie powinno tak dalece angażować się w sprawy swych obywateli…
Podobnie, większość Amerykanów jest przeciw wprowadzeniu podatków dla najbogatszych, bo uważają, ze oni sami mają szanse dołączyć do tej grupy… 🙂
To się nazywa optymizm.