Jacy są Amerykanie?

Ameryka to kraj kontrastów i sprzeczności. Zawsze jak ktoś próbuje uogólnić Amerykę czy Amerykanów to wysuwam argument, ze Francja jest mniejsza od Teksasu, czyli tylko jednego z 50 stanów w Ameryce.

Ale jednak … pokuszę się o generalizacje opisując cechy Amerykanów, takie które najbardziej mnie zaskoczyły po przyjeździe tutaj. Oczywiście próbując opisać Amerykanów będę bazować na moich doświadczeniach, opisując mieszkańców wschodniego wybrzeża (Boston, DC, Nowy Jork) i Kalifornii. I rozumiem jeżeli ktoś to skomentuje pisząc „ze na Alasce to jest inaczej” bo pewno jest.

A wiec jacy są Amerykanie – mieszkancy kraju gdzie mieszka najwięcej miliarderów, a zarazem miliony nie stać na podstawową opiekę medyczną. Gdzie warzywa i owoce kosztują więcej niż wołowina i kurczaki, gdzie do szefa i profesora na uniwersytecie (bez względu na jego wiek i pozycje) zwracasz się po imieniu.
W Ameryce rodzice mogą być zaaresztowani jeżeli użyją jakiejkolwiek fizycznej kary dla swojego dziecka, a mając 18 lat nie możesz kupić piwa w barze ale możesz kupić bron palną.

Pod wieloma względami Amerykanie przypominają Brytyjczyków są uprzejmi, mili i skorzy do pomocy. Ale podobieństwa do Anglików na tym się kończą, nie dajmy się tez zwieść wyglądem Amerykanów, Ameryka zdecydowanie rożni się od Europy.

Najbardziej zaskoczyła mnie otwartość Amerykanów. Amerykanie zagadują i rozmawiają z każdym. Wszyscy, od barmana, kasjera, taksówkarza, po kierowcę autobusu, każdy zagada Cię i opowie historię swojego życia.

Z nowo poznanymi znajomymi (już na drugim spotkaniu) będziesz omawiać ich wizyty u psychoterapeuty jak i ginekologa, problemy z dziećmi, prace, zarobki, ceny mieszkań i jak problemy w sypialni.

W zasadzie słowo „nie wypada” nie funkcjonuje w języku Amerykanów.

Na weselu koleżanki jej druhna, przyjaciółka z dzieciństwa, w ramach weselnego toastu przez półgodziny opisywała seksualne podboje przyjaciółki w obecności nie tylko przyszłego męża ale i przyszłych teściów. Opisywała jaka to z panny młodej była latawica. Ja naprawdę współczułam patrząc na mamę pana młodego ale poza mną nikt się tym specjalnie nie przejął.

Wynikało to trochę z tego ze Amerykanie potrafią śmiać się z siebie samym. I mają do siebie naprawdę duży dystans.

W Polsce częściej muszę uważać żeby czegoś „nie palnąć”, nie powiedzieć za dużo, bądź nie zadać złych pytań. Pod tym względem życie w Stanach jest łatwiejsze. Dużo więcej „potrzeba” aby obrazić Amerykanina i to on sam pierwszy będzie sobie z siebie robił żarty.
Pisząc tę notkę uświadomiłam sobie ze w żadnej innej pracy nie śmiałam się tak dużo jak właśnie pracując w Nowym Jorku.

Większość z nas, w Polsce, była wychowywana i krytykowana. Nasze mamy (mając na uwadze nasze dobro, oczywiscie) krytykowały wszystko: nasza wagę (no mogłabyś trochę schudnąć), fryzury i sposób ubierania (Boże, no jak ty wyglądasz), przyjaciol i zachowania.
Amerykanie zdecydowanie nie są poddawani tak surowej krytyce i ocenie jako dzieci. Myślę, ze to ma duży wpływ na ich niesamowitą wręcz pewność siebie.

Ta ich pewność siebie mogłaby być towarem eksportowym. Jeden Amerykanin obdarowałby nią z pięciu Polaków i jeszcze by mu zostało. Amerykanie rzadko, rzadziej niż Polacy, zastanawiają się czy sobie poradzą podejmując się danego zadania. Ba, potrafią przekonać innych, ze absolutnie są w stanie zrobić i dokonać wszystkiego. I większość z nich naprawdę w to wierzy. A wiara czyni cuda …

Optymizm i wiara we własne siły sa fajne, ale pewność siebie Amerykanów jest skrajna (jak dla mnie). Przykładowo z badan uczniów w szkole podstawowej wynika ze az 9-ciu na 10-ciu Amerykanów uważa ze ich wiedza matematyczna jest duzo powyżej przeciętnej w ich klasie. Za zdolniejszych od średniej uważa się tylko 6-ciu z 10-ciu Europejczykow.

Kolejna charakterystyczna cecha Amerykanów to przestrzeganie zasad. Tę cechę charakteru doceniam coraz bardziej im dłużej mieszkam tutaj. Zdecydowanie mniej osób tutaj próbuje znaleźć drogę „naokoło czy na skróty”.

Pamiętam jak na początku irytował mnie moj mąż, który nie chciał za nic wcisnąć się w kolejkę (chociaż stali tam nasi znajomi!) albo zaparkować samochod w zabronionym miejscu chociaż nie groziło to mandatem. My często, przyzwyczajeni do głupich postkomunistycznych przepisów, przepisy ignorujemy jeżeli rozsadek podpowiada cos innego. Amerykanie przestrzegają przepisów „nie wolno” oznacza tutaj „nie wolno”. Im dłużej tu mieszkam tym bardziej to doceniam – jeżeli społeczeństwo jako całość przestrzega przepisów to życie jest łatwiejsze.

Głupi przykład z dzisiejszego poranka: w Prospekt Parku, koło którego mieszkam, można rano wyprowadzać psy bez smyczy. Każdego ranka park jest pełen zwierzaków, a jednak później mogą bawić się dzieci bez ryzyka, ze ktoś wdepnie w kupę. Wszystkie kupy są zbierane. Przestrzeganie zasad sprawia, ze życie jest łatwiejsze a Amerykanie nie lubią utrudniać sobie życia.

Z drugiej strony ta Amerykańska wiara w przepisy i zdecydowanie mniejsze kwestionowanie reguł ma tez negatywne konsekwencje. Amerykanie rzadziej strajkują czy protestują niż Europejczycy, godząc się na przykładowo znacznie gorsze warunki pracy (brak urlopów wychowawczych, ubezpieczeń, etc).

My nie tylko częściej protestujemy ale tez często zastanawiamy się i sprawdzamy czy aby na pewno nikt nas nie chce oszukać. Sprawdzamy, nawet instytucje publiczne czy finansowe. Amerykanie ufają im zbytnio.

Jeżeli większość społeczeństwa przestrzega społecznych zasad to niestety łatwiej jest jednostkom, łamiącym takie zasady, oszukiwać.

Nie wiem czy pamiętacie skandal sprzed kilku lat związany z funduszem inwestycyjnym Berniego Madoffa. Jego fundusz rokrocznie oferował stale zyski tak ponad 10% bez względu na wyniki rynków, giełd czy innych funduszy. Oczywiście okazało się ze fundusz był piramidą finansową, oszustwem i wielu Amerykanow potraciło oszczędności życia.

Jak wiec się stało ze przez tyle lat funkcjonowania funduszu Berniego Madoff’a nikt nie zainteresował się fenomenalnymi wynikami? Wśród pewno wielu innych powodów jeden z nich leży właśnie w tym ze Amerykanie w większości przestrzegają zasad i zakładają ze inni tez tak robią.

Taki Madoff miałby o wiele mniejsze szanse w Polsce.

Ciekawa jestem czy się zgodzicie z moimi przemyśleniami?