Jak się zakochać z wzajemnością w dowolnej osobie …

PS Uwaga jeżeli wierzycie, że każdy na świecie ma swoją drugą połówkę (i tylko jedną) – to nie czytajcie tej notki. Lojalnie uprzedzam 🙂

Prawie każdy z nas zastanawiał się kiedyś co powoduje, że zakochujemy się w konkretnej osobie? Wielu z nas pewnie chciałoby mieć wręcz receptę na to co zrobić aby dana osoba zakochała się w nas. Jak sprawić aby samemu się zakochać? Tylko wiecie tak mądrze zakochać we właściwej osobie. Z wzajemnością i do szaleństwa.

Całe poradniki powstały na ten temat. Dla kobiet zalecana jest niedostępność, połączona z wykrętnymi technikami seksualnymi oraz stanikami typu push-up.

Mężczyźni mają pod tym względem jeszcze gorzej. Zgodnie z zaleceniami mają być romantyczni i stanowczy, z poczuciem humoru ale i poważni, słodcy i dranie, wszystko w jednym, i oczywiście wyrozumiali w trakcie PMS.

A tymczasem jest to dużo prostsze. Przynajmniej zgodnie z NYT z ostatniego weekendu.
Ostatnio dziennikarka NYT (New York Times a wiec bardzo wiarygodne źródło) przetestowała naukową metodę na zakochanie. I po roku od jej eksperymentu, przeprowadzonego w jednym z nowojorskich barów, stanęła na ślubnym kobiercu z kandydatem z serii idealny.

Ponieważ ja już jestem szczęśliwie zakochana. Stali czytelnicy wiedzą ze w moim przypadku nie była to żadna naukowa metoda, bardziej statystyczne podejście, po wycałowaniu szeregu żab w końcu trafiłam na księcia ☺ Moj maz nawet opublikował kiedyś notkę na blogu, czytaj dalej.

Tak czy inaczej, sama nie mogę (ani nie chcę) sprawdzić czy eksperyment działa ale mogę się przyjrzeć i przeanalizować jego skuteczność. Nie przedłużając:

Ponad 20 lat temu, amerykańskiemu psychologowi, Arthurowi Aron, udało się rozkochać w sobie dwie zupełnie nieznajome sobie osoby.

Heteroseksualny mężczyzna i kobieta, przyszli do jego laboratorium przez osobne wejścia. Nigdy wcześniej się nie widzieli. Siedzieli twarzą w twarz i odpowiadali na szereg pytań, niektórych szalenie osobistych. Potem w milczeniu patrzyli sobie w oczy dokładnie przez cztery minuty.

Najlepsza cześć eksperymentu: sześć miesięcy później, dwóch uczestników eksperymentu zawarło związek małżeński! A na wesele zaprosili całe laboratorium.

Wracając do dziennikarki NYT – to samo, z tym ze ślub odbył się po roku od eksperymentu.

Wy’googlowałam pytania dr Aarona; jest ich 36. Pierwsze pytania są z pozoru niewinne. Takie jak “Czy chcesz być sławny?” “Jaki dzień nazwałbyś doskonałym” “Kiedy ostatnio śpiewałeś, dla siebie czy dla kogoś?”

Szybko pytania zaczynają przybierać formę coraz bardziej intymną: “Jaki jest Twój związek z Twoją matką? “Jaką role odgrywaja miłość i przyjaźń w Twoim życiu?”
Kolejna runda pytań skupia się już tylko na osobach biorących udział w eksperymencie. Kolejne pytania brzmią ”Powiedz partnerowi co Ci się w nim podoba i dlaczego”, „Podziel się z partnerem najbardziej zawstydzającym momentem w Twoim życiu”.

Wiele z prac profesora Aron koncentrowała się właśnie na tworzeniu bliskości pomiędzy osobami. Te 36 pytan jakby „przechodzi” przez kolejne etapy związku – od pierwszej randki i pytań w stylu jakie filmy lubisz, po rozmowy o rodzinie i przyjaciołach, w końcu o naszym związku z drugą osobą.

Ciekawa jestem co o tym myślicie. Czy psychologiczny test może okazać się prawdziwy …?