Bob Dylan in New York, 1965
Bob Dylan amerykański piosenkarz, kompozytor, autor tekstów, pisarz i poeta, współczesny bard i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury był nowojorczykiem z wyboru. Chociaż urodził się w Duluth, w stanie Minnesota jego kariera jest nierozerwalnie związana z miastem.
Bob Dylan przybył do Nowego Jorku w grudniu, 1960 roku i zaczął grać w tutejszych klubach folkowych. Rok później tu podpisał swój pierwszy kontrakt płytowy. Mieszkał w Greenwich Village i w słynnym Chelsea Hotel. Jeżeli nie w klubach muzycznych można było go spotkać grającego w Washington Square Park. Co tu dużo pisać Nowojorczycy przyjęli nagrodę Nobla dla Dylana prawie jak nagrodę dla samego miasta. 🙂
Zacznijmy więc krótką wycieczkę śladami Boba Dylana:
Washington Square Park
Dylana najczęściej można było spotkać w miejscu, uznawanym za centrum jego świata – Washington Square Park. W latach 60tych Nowy Jork, a w szczególności Greenwich Village stanowiła epicentrum sceny artystycznej. W samym sercu tej dzielnicy bohemy znajduje Washington Square Park. Właśnie w tym parku występowali muzycy i artyści. Podobnie Bob Dylan często grał tu dla napiwków bądź tez czystej przyjemności. Do tej pory, bez względu na pogodę, w parku zawsze się dzieje coś ciekawego. Park jest nadal ulubionym miejscem wielu muzyków – w wielu wypowiedziach David Bowie podkreślał, ze Washington Square Park to jego ulubione miejsce w Nowym Jorku. Warto zatrzymać się tutaj na choć na dłuższą chwilę…
Kiedy Barack Obama obejmował urząd prezydenta USA, grono słynnych amerykańskich artystów odśpiewało na jego cześć dzieło Guthriego. Pięćdziesiąt lat wcześniej, w styczniu 1961 roku, Bob Dylan przybył do Nowego Jorku, aby zobaczyć się właśnie z legendarnym muzykiem Woody Guthrie.
Spotkania z Guthriem miały niewątpliwie największy wpływ na Dylana. Postanowił pozostać w Nowym Jorku i poświęcić się karierze śpiewaka folkowego. W czasie swojej pierwszej nocy w mieście Dylan grał zestaw piosenek Guthrie w Cafe Wha?
Cafe Wha?
115 MacDougal Street
Cafe Wha? to był sanktuarium dla talentów; Nie tylko Bob Dylan ale i Jimi Hendrix, Bruce Springsteen, komicy Richard Pryor i Bill Cosby zaczęli swoją drogę do sławy na tej historycznej scenie.
Tak nawiasem mówiąc, kiedy Bob Dylan przyjechał do Nowego Jorku opowiadał nieprawdziwą historię mówiąc, ze jest sierotą i ma za sobą lata włóczęgi po Ameryce. W rzeczywistości pochodził z żydowskiej rodziny klasy średniej i nazywał się Robert Allen Zimmerman. Dlaczego kłamał? Aby upodobnić się do bohemy i do samego idola Woody Guthrie. Zapytany o to po latach odpowiedział: „czasami rodzimy się z innym nazwiskiem, to można zmienić. To jest kraj wolności”.
Bob Dylan, Mick Jagger and Keith Richards at Jaggers 30th birthday party in New York City, July 1972
The Bitter End
147 Bleecker St
The Bitter End – kolejne szalenie ciekawa miejsce w historii Dylana i muzyki. The Bitter End zgodnie z reklamą samego klubu to najstarszy rockowy klub w Nowym Jorku. Założony w 1961 roku. Nie tylko Bob Dylan przez ostatnie pięćdziesiąt lat występowali tu również Stevie Wonder, Lady Gaga, Jackson Browne, Neil Diamond, Gavin DeGraw, Woody Allen, Jon Stewart, Randy Newman, Billy Crystal, Tommy James, Norah Jones, Donny Hathaway, Curtis Mayfield, i tysiące innych.
Hotel Chelsea
222 W 23rd St,
Hotel Chelsea to więcej niż hotel to nowojorska instytucja. Każdy kto był znany, mieszkał przynajmniej przez chwile w tym hotelu. Zawsze stanowił centrum artystycznej sceny. Podczas swojej działalności hotel był domem dla wielu pisarzy i myślicieli, muzyków, artystów, łącznie z supergwiazdami Andy’iego Warhola. To tutaj w pokoju 211 Bob Dylan napisał utwór “Sara” ; Arthur Miller przeniósł się do pokoju 614 po jego rozwodzie z Marilyn Monroe; Janis Joplin miała romans z Leonardem Cohenem w pokoju 424 (fakt uwieczniony został w utworze Chelsea Hotel) :). Jego poprzedni właściciel pozwalał artystom mieszkać tu za darmo, bądź zamiast zapłaty przyjmował ich dzieła/sztukę.
94 MacDougal
Dylan nabył kamienicę przy ulicy MacDougal 94 w Greenwich Village w 1969 roku, kiedy wrócił do Nowego Jorku po dłuższej przerwie . To był dość zaskakujący wybór lokalizacji domu, zważywszy, że Dylan był już wtedy znany na całym świecie. Wybór okazał się nie najszczęśliwszy ponieważ jego sąsiad A.J. WEBERMAN sprawił, ze życie artysty stało się naprawdę trudne. Weberman przeszukiwał nawet śmiecie artysty i wypytywał sąsiadów – po prostu prześladował Dylana. Jednego dnia Bob Dylan stracił panowanie nad sobą i pobił sąsiada wkrótce później przeprowadził się do Kalifornii.
Jones Street
Chyba najbardziej znana okładka albumu artysty. To zdjęcie zostało zrobione na ulicy Jones w West Village.
Ukłon w stronę miasta i jego mieszkańców jest widoczny między innymi w takich utworach Boba Dylana jak: “Positively 4th Street”, “Spanish Harlem Incident” i “Hard Times In New York Town”, czy fragmentach innych utworów takich jak “Just Like Tom Thumb’s Blues Lyrics”:
„I’m going back to New York City, I do believe I’ve had enough”
Kolejna notka z serii Muzycznego Nowego Jorku. xo