Ja i moje miasto

Każdy z nowojorczyków ma inną historię dlaczego mieszka w Nowym Jorku, każda z tych historii jest bardzo osobista. Z pewnością nie jest to miejsce dla wszystkich, ale większość którzy tu mieszkają przenieśli się tu z uwagi na historię miłosną. Zakochali się w samym mieście oczywiście.

Niektórzy zakochują się w Empire State Building, niektórzy w Broadwayu, jeszcze inni nie widzą możliwości życia poza Soho czy West Village.
Ja należę do tych nielicznych osób, których historia jest również miłosną … ale nie do miasta, przynajmniej nie na początku.

Odkąd pamiętam ja nie znosiłam wszystkiego co “amerykańskie”. Cała ta amerykanizacja naszego polskiego społeczeństwa, była i jest bardzo trudna dla mnie do zrozumienia. Polska jako wielki sojusznik Amerykanów … to nawet teraz zostawię bez komentarza.

Cześć mojej rodziny mieszka tutaj, ale ja jak zdecydowałam się na roczną podroż po świecie zaczęłam od … Australii. A Amerykę Północną ominęłam szerokim łukiem. Wszystkie wartości w moim życiu były antyamerykańskie. Nigdy nie byłam hipiską, ani nigdy nie protestowałam na ulicy ale komercjalizm, zwłaszcza ten w wydaniu amerykańskim, napełniał mnie zawsze smutkiem.

Dodam tylko, że w mojej bibliotece znajdowały się takie pozycje jak “Why people hate America” … aha… wszystkie trzy części. Ale życie lubi stroić sobie z nas żarty …  osoby które czytają ten blog wiedzą, że zakochałam się w Amerykaninie.

Jak pierwszy raz wylądowałam na JFK byłam przekonana, że wszędzie będą plastikowe klauny w czerwono-białe paski zapraszające do McDonalda…
Oczywiście nic bardziej mylnego.  W Nowym Jorku jest mniej Mcdonaldyzacji niż w Warszawie… przynajmniej relatywnie, porównując do liczby innych restauracji.

Nowy Jork jest naprawdę wyspą. Oczywiście jest amerykańskim miastem, ale amerykańskie flagi pojawiają się tu równie często jak flagi innych narodowości.
Nowy Jork jest symbolem tolerancji. Co tydzień inna nacja maszeruje po Piątej Alei i świętuje swoje narodowe bądź religijne święto.

Nowojorczycy ubierają się na zielono na Świętego Petryka, zakładają wielkie meksykańskie kapelusze 5 maja, przyozdabiają całe miasto na święto Bożego Narodzenia i zapalają świece świętując Hanukkah. Kupują pierogi i kiełbasę w polskiej dzielnicy na Greenpoincie i jadą do Chinatown po Dim Sum. Czerpią ze wszystkich kultur to co najlepsze.
Nie ma chyba miejsca w którym tolerancja osiągnęła wyższy poziom.

Wystarczy spojrzeć na sekcje ślubów w co tygodniowym wydaniu New York Times.

Mamy pary rożnych kolorów, rożnych religii, rożnych orientacji seksualnych i to w absolutnie każdym wydaniu NYT. Nikogo to nie obraża, nikogo nie szokuje, tak długo jak para jest szczęśliwa.

Znajomy opowiedział mi ostatnio o rozmowie dwóch 10-cio latków w metrze: Jeden opowiadał o transwestycie, którego spotkał jadąc metrem G do szkoły … a drugi był zupełnie zszokowany …  faktem ze jego kolega korzysta z metra linii G, które przecież jeździ najwolniej…

##

Wracając do tych nowojorskich historii miłosnych to moja jest inna … ja przeniosłam się do Nowego Jorku z uwagi na inną osobą a nie samo miasto. Nigdy nie chciałam tu mieszkać, w przeciwieństwie do moich znajomych czy mojego męża, którzy to pracowali na trzy zmiany w restauracjach, barach, hotelach – wszystko – aby tylko moc mieszkać tutaj.
Ba, dla mnie to zajęło sporo czasu zanim zrozumiałam całą magię Nowego Jorku. Tolerancja tego miejsca, fakt ze Nowy Jork daje szansę każdemu bez względu na pochodzenie sprawia, ze teraz nie wyobrażam sobie ze mogłabym mieszkać gdzieś indziej… Jeżeli miałabym dzieci to to byłoby miasto w którym chciałabym je wychowywać. W poszanowani dla innych osób bez względu na ich wiarę, kolor czy orientację seksualna.
Szkoda, że nie ma więcej takich miejsc …

xo