Thinking of moving to America, think twice

Wszystko co napisałam o Ameryce jest prawdą. Poczucie wolności, to ze nie musisz się przejmować co inni mówią ani myślą o Tobie – jest fantastyczne. Tyle ze jest i druga strona tego samego medalu. Nikt się nie przejmuje tym co Ty o nich pomyślisz … a to nie jest już takie różowe 🙂

Będzie trochę generalizacji, ale przeciętny Amerykanin jest znacznie mniej wrażliwy od Europejczyka. I to mówią ja, Polka. My Polacy mamy bardzo silne osobowości. Moja babcia z postrzeloną nogą przeszła na piechotę z Niemiec do Białegostoku. Mamy siłę w zapisaną naszym genach. Ale inną niż Amerykanie.

Ta ich niesamowita, niczym nie skrepowana pewność siebie (uzasadniona, czy nie, to już drugorzędne) jest paraliżująca. A najgorzej jest jak mamy do czynienia z drugą generacją emigrantów, takich emigrantów “za-chlebem”. Rodzice, nie znając języka, pracując nielegalnie po 20 godzin na dobę, żyją w bardzo trudnych warunkach, zdecydowani zostać w Stanach bo „ich dzieciom będzie łatwiej”. Ich dzieci mają jeszcze ten sam poziom determinacji ale już pewność siebie “typowo” amerykańską. Wiedzą, od małego, że tu nic nie dostaniesz za darmo. O wszystko trzeba walczyć. Ta mieszanka determinacji i pewności siebie jest nie do pokonania.

Drugą grupę nie-do-pokonania stanowią czarne kobiety wychowane w “gettach”. Dorastanie w takich warunkach wymaga niezwykłych umiejętności. Tych kobiet boją się wszyscy, i policja i gangsterzy, i powinny tez (jak się okazało) kobiety, nawet z Polski:) One nie przejmują się byle czym.

Nie daj boże wdasz się w „dyskusję” z jedną z nich. Ja oczywiście popełniłam ten błąd. Dzisiaj umówiłam się na wizytę do dermatologa (Ha! To tylko brzmi niewinnie:)

Mam ostatnio bardzo mało czasu. Nawet nie mam czasu czytać moich ulubionych blogów. Pracuję dużo, ale obiecałam, już dawno, krem mojej mamie. Umówiłam się na wizytę do lekarza w czasie pracy, na krótkie wypisanie recepty.

I „śmiałam” zauważyć, ze prawie godzinne spóźnienie lekarza nie da się już wytłumaczyć „nagłą i pilną rozmową telefoniczną”. W dodatku ktoś na recepcji powiedział, ze lekarza przecież nie ma w ogóle w przychodni … Moja rozmówczyni powiedziała na to (bardzo dumna z szybkości swojego myślenia), ze mówi prawdę … bo  “lekarz ma nagłą rozmowę telefoniczną … poza biurem” … no oczywiście!

Absurd sytuacji skusił mnie, żeby wyciągnąć telefon i zacząć filmować całą sytuację. I wtedy dopiero się zaczęło…

Te niewysokie, ale bardzo masywnie zbudowane kobiety zamieniły się w czołgi. To co wydawało mi się „aferą” okazało się niczym. Po wyciągnięciu telefonu dopiero zrozumiałam co znaczy AFERA. Barwie ich głosu nie sposób było dorównać. Krzyczały wszystkie. Argumenty – łącznie z jednym – ze one maja wszystkie moje dane i jak natychmiast nie wykasuje filmu to zobaczę… aha … to był oczywiście koronny argument. Oczami wyobraźni zobaczyłam ich “przyjaciół” pod naszym domem.

Ale mimo wszystko nie poddałam się tak łatwo 🙂 Dodam tylko ze doszło do tego, ze jedna zaczęła mnie straszyć ze zadzwoni na policje bo przeklinam. Faktycznie, powiedziałam „facking unbelievable”.

Wyszłam, bez recepty. Nie wygrasz. Nie warto próbować. Żadnych dyskusji. Kolejna, amerykańska lekcja zaliczona.